بیماری دیستمپر سگ یک بیماری ویروسی و مسری است که توسط ویروس دیستمپر سگCanine Distemper Virus یا CDV ایجاد میشود. این بیماری میتواند سیستم های مختلف بدن سگ ها از جمله دستگاه تنفسی، گوارشی، عصبی و پوستی را تحت تاثیر قرار دهد. دیستمپر به راحتی از طریق مایعات بدن سگ های آلوده مانند ترشحات بینی، بزاق و ادرار منتقل میشود و میتواند به سرعت در میان سگ های سالم گسترش یابد. بیماری دیستمپر در سگ های جوان و سگ هایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مشاهده می شود و در صورت عدم درمان ممکن است باعث عوارض جدی مانند تشنج، فلج و حتی مرگ شود.
علل ابتلا به بیماری دیستمپر سگ
بیماری دیستمپر سگ ناشی از ویروسی به نام ویروس دیستمپر سگ است که متعلق به خانواده پارامیکسوویروس ها میباشد. این ویروس از طریق ترشحات بینی، بزاق، ادرار و سایر مایعات بدن سگ های آلوده منتقل میشود. ویروس دیستمپر میتواند از طریق تنفس یا تماس مستقیم با حیوانات آلوده وارد بدن سگ های سالم شود. ویروس در دستگاه تنفسی سگ نفوذ کرده و سپس به سایر اعضای بدن از جمله سیستم گوارشی، عصبی و پوستی گسترش می یابد.
عوامل مختلفی میتوانند احتمال ابتلا به بیماری دیستمپر سگ را افزایش دهند. یکی از مهم ترین عوامل سن سگ است. سگ های جوان به ویژه آن هایی که واکسینه نشده اند بیشتر در معرض ابتلا به دیستمپر قرار دارند زیرا سیستم ایمنی آن ها هنوز به طور کامل توسعه نیافته است. همچنین سگ هایی که به دلایل مختلف سیستم ایمنی ضعیفی دارند مانند سگ های بیمار یا آن هایی که داروهای خاص مصرف میکنند نیز مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
محیط زندگی سگ نیز نقش زیادی در ابتلا به بیماری دیستمپر دارد. سگ هایی که در محیط های شلوغ مانند پناهگاه ها یا مکان هایی با جمعیت زیاد دیگر سگ ها زندگی میکنند بیشتر در معرض تماس با ویروس قرار دارند. این وضعیت میتواند به راحتی منجر به شیوع بیماری در میان سگ ها شود. همچنین سگ هایی که تغذیه ضعیف دارند یا تحت استرس زیادی قرار دارند ممکن است سیستم ایمنی ضعیف تری داشته باشند و بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیستمپر قرار بگیرند.
علائم و نشانه های بیماری دیستمپر سگ
بیماری دیستمپر سگ علائم مختلفی دارد که میتواند از علائم اولیه و خفیف تا علائم شدید و تهدیدکننده زندگی متغیر باشد. معمولاً علائم بیماری به سه مرحله تقسیم می شود: علائم اولیه، علائم پیشرفته و علائم عصبی.
علائم اولیه
در مراحل اولیه بیماری دیستمپر سگ علائمی شبیه به سرماخوردگی یا آنفولانزا دیده میشود. سگ مبتلا ممکن است دچار تب، سرفه، آبریزش بینی و چشم های آبکی شود. همچنین ممکن است اسهال و استفراغ هم مشاهده گردد. سگ ها معمولا بی حال و بی اشتها میشوند و از خوردن غذا امتناع میکنند.
علائم پیشرفته
در این مرحله علائم به شدت افزایش مییابد. مشکلات تنفسی مانند نفس تنگی شروع میشود و التهاب در چشم ها و بینی بیشتر میشود. علائم گوارشی شامل اسهال و استفراغ شدیدتر شده و ممکن است سگ آب بدن خود را از دست بدهد.
علائم عصبی
در مراحل شدید بیماری آسیب به سیستم عصبی مرکزی سگ ممکن است منجر به بروز علائمی چون تشنج، فلج عضلات، لرزش و اختلالات حرکتی شود. این علائم میتوانند بسیار خطرناک باشند و در مواردی حتی به مرگ سگ منتهی شوند. آسیب به سیستم عصبی ممکن است دائمی باشد و برخی سگ ها حتی پس از بهبودی از بیماری قادر به بازگشت به وضعیت طبیعی خود نباشند.
تشخیص بیماری دیستمپر سگ
معاینه بالینی
تشخیص بیماری دیستمپر سگ معمولا با معاینه بالینی آغاز میشود. دامپزشک با بررسی علائم ظاهری سگ مانند تب، سرفه، آبریزش بینی و چشم ها به احتمال ابتلا به بیماری دیستمپر شک میکند. این معاینه شامل بررسی وضعیت عمومی سگ و همچنین بررسی سیستم های تنفسی و عصبی است.
انجام آزمایشات
برای تایید تشخیص دامپزشکان ممکن است از آزمایش های مختلف استفاده کنند. یکی از رایج ترین آزمایش ها آزمایش خون است که میتواند نشان دهنده عفونت ویروسی باشد. آزمایش هایی مانند PCR نیز برای شناسایی دقیق ویروس دیستمپر در نمونه های خون، ادرار یا ترشحات بینی انجام میشوند.
تشخیص افتراقی
از آنجایی که علائم بیماری دیستمپر سگ مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است، تشخیص دقیق باید از طریق فرایند تشخیص افتراقی انجام شود. بیماری هایی مانند آنفلوانزا، تب برفکی و بیماری های ویروسی دیگر ممکن است علائمی مشابه دیستمپر داشته باشند. بنابراین دامپزشک باید مطمئن شود که بیماری دیستمپر تنها علت علائم سگ نیست.
آزمایش های تصویربرداری
در موارد شدیدتر به ویژه زمانی که آسیب در سیستم عصبی سگ مشاهده میشود ممکن است از آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن برای ارزیابی آسیب های داخلی استفاده شود. این آزمایش ها کمک میکنند تا دامپزشک درک بهتری از وضعیت سیستم عصبی سگ به دست آورد.
تاریخچه و وضعیت واکسیناسیون
بررسی تاریخچه واکسیناسیون سگ نیز بخشی از فرایند تشخیص است. سگ هایی که واکسینه نشده اند یا واکسن آن ها به طور کامل انجام نشده است بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری دیستمپر سگ هستند. بنابراین اطلاع از وضعیت واکسیناسیون سگ میتواند در تشخیص کمک کننده باشد.
درباره انواع بیماری های پوستی در سگ ها بیشتر بخوانید
درمان بیماری دیستمپر سگ
درمان بیماری دیستمپر سگ به دلیل ماهیت ویروسی بیماری درمان قطعی ندارد و بیشتر بر روی کاهش علائم و حمایت از سیستم ایمنی سگ متمرکز است. در واقع هیچ دارویی برای درمان ویروس دیستمپر به طور مستقیم وجود ندارد اما درمان های حمایتی میتوانند به بهبود وضعیت سگ کمک کنند. در مراحل اولیه بیماری دامپزشکان ممکن است داروهایی برای کاهش تب و کنترل سرفه تجویز کنند. همچنین برای جلوگیری از کم آبی بدن سگ که ناشی از اسهال و استفراغ است ممکن است مایعات و الکترولیت ها از طریق تزریق وریدی به بدن سگ وارد شوند. در صورتی که سگ دچار عفونت های ثانویه باکتریایی شود آنتی بیوتیک ها میتوانند برای درمان این عفونت ها تجویز شوند.
در موارد شدید بیماری به ویژه زمانی که آسیب در سیستم عصبی مشاهده میشود درمان های خاص تری ممکن است لازم باشد. این درمان ها میتوانند شامل داروهای ضد تشنج برای کنترل حملات و درمان های فیزیوتراپی برای کمک به بهبود عملکرد عضلات و سیستم عصبی باشند. همچنین مراقبت های ویژه در منزل برای سگ های مبتلا به دیستمپر بسیار مهم است. صاحبان سگ باید از تغذیه مناسب، محیط آرام و راحت و همچنین نظارت دقیق بر وضعیت سگ در دوران بیماری اطمینان حاصل کنند.
پیشگیری از بیماری دیستمپر سگ
پیشگیری از بیماری دیستمپر سگ مهم ترین اقدام برای محافظت از سگ ها در برابر این بیماری ویروسی است. یکی از بهترین روش های پیشگیری واکسیناسیون است. واکسن دیستمپر سگ معمولا در برنامه واکسیناسیون روتین حیوانات خانگی قرار دارد و به طور موثر از ابتلای سگ ها به این بیماری جلوگیری میکند. واکسن معمولا در چند مرحله و در سنین مختلف به سگ ها تزریق میشود و برای حفظ ایمنی بلندمدت باید به طور منظم تجدید شود.
علاوه بر واکسیناسیون رعایت بهداشت محیط نیز نقش مهمی در پیشگیری از دیستمپر دارد. جلوگیری از تماس سگ های سالم با سگ های آلوده به ویژه در مکان هایی با تراکم جمعیت بالا مانند پناهگاه ها و پارک ها میتواند به کاهش خطر انتقال ویروس کمک کند. همچنین صاحبان سگ باید مراقب علائم بیماری در حیوانات خود باشند و در صورت مشاهده علائم مشکوک سریعا به دامپزشک مراجعه کنند تا از گسترش بیماری جلوگیری شود.
از دیگر اقدامات پیشگیرانه میتوان به تقویت سیستم ایمنی سگ اشاره کرد. تغذیه مناسب، کاهش استرس و مراقبت های عمومی از سگ ها میتواند به تقویت سیستم ایمنی آن ها کمک کرده و مقاومت بدنشان را در برابر بیماری های ویروسی مانند دیستمپر افزایش دهد. در نهایت آگاهی از خطرات این بیماری و اقدامات پیشگیرانه میتواند به طور چشمگیری از ابتلای سگ ها به بیماری دیستمپر و عوارض جدی آن جلوگیری کند.
Receive an appointment
دریافت نوبت
چگونگی مراقبت از سگ های مبتلا به دیستمپر
مراقبت های اولیه
در صورتی که سگ به بیماری دیستمپر مبتلا شود اولین اقدام ارائه مراقبت های اولیه است. صاحبان سگ باید از تغذیه مناسب و آب کافی برای سگ خود اطمینان حاصل کنند. زیرا سگ های مبتلا به دیستمپر ممکن است اشتها نداشته باشند و به راحتی دچار کم آبی شوند. بنابراین باید مایعات به طور مداوم به سگ داده شود.
پشتیبانی از سیستم تنفسی
سگ های مبتلا به دیستمپر ممکن است دچار مشکلات تنفسی شوند. در این شرایط محیط آرام و دارای هوای تمیز برای سگ ضروری است. استفاده از مرطوب کننده هوا میتواند به تسکین علائم تنفسی کمک کند. همچنین اگر سگ دچار سرفه شدید یا مشکلات تنفسی باشد دامپزشک ممکن است داروهای مخصوصی برای تسکین این علائم تجویز کند.
مراقبت از علائم گوارشی
اسهال و استفراغ از علائم رایج بیماری دیستمپر سگ هستند. برای جلوگیری از کم آبی و بهبود وضعیت گوارشی سگ باید مراقبت های ویژه ای صورت گیرد. تزریق مایعات و استفاده از داروهای ضد استفراغ و ضد اسهال میتواند در درمان سگ مفید باشد.
مراقبت از سیستم عصبی
در صورت بروز علائم عصبی مانند تشنج یا فلجی، مراقبت های ویژه تری لازم است. در این شرایط داروهای ضد تشنج ممکن است تجویز شوند تا از تشنج های بیشتر جلوگیری شود. همچنین فیزیوتراپی میتواند به بهبود حرکات سگ کمک کند و از بروز مشکلات حرکتی دائمی جلوگیری کند.
مراجعه منظم به دامپزشک
برای اطمینان از پیشرفت وضعیت درمانی سگ مراجعه منظم به دامپزشک ضروری است. دامپزشک وضعیت سگ را بررسی کرده و در صورت نیاز درمان ها و مراقبت های بیشتری تجویز میکند. این مراجعات به صاحبان سگ کمک میکند تا از وضعیت سگ خود آگاه باشند و از عوارض جدی بیماری دیستمپر جلوگیری کنند.
